Category Archives: நாஞ்சில்நாடனின் கவிதைகள்

This gallery contains 2 photos.

தன் தனிப் பேச்சில் சொல்பவற்றை பகிரங்கமாக எழுதுகிறவர், தான் உலகில் எதிர்பார்க்கும் அறங்களைக் கெடுக்காத வகையில் பெரிதும் வாழ்பவர் திரு. நாஞ்சில் நாடன் அவர்கள். தன்னிடம் கூட தன்னுடைய இதுநாள் வரையிலான வாழ்க்கையின் சுவடுகளால் பாரபட்சம் இருக்கக்  கூடும் என்கிற தெளிவு உள்ளவர். நமக்கும் காழ்ப்புகள் உள்ளன, கட்டுப்படுத்தும் மனச் சாய்வுகள் உள்ளன என்பதை அறிந்தவர். … Continue reading →

This gallery contains 1 photo.

மக்களே! குளம் தூரெடுங்கள், வீடு பெருக்குங்கள், சாலை செப்பனிடுங்கள், சாக்கடை தள்ளுங்கள், பேருந்துப் பழுது நீக்குங்கள், மருத்துவமனை கழுவுங்கள், பள்ளி இடிபாடு செப்பனிடுங்கள், மாணவருக்கு வகுப்பெடுங்கள், நெரிசலை நெரிப்படுத்துங்கள், இருட்டில் விளக்கேற்றுங்கள், இருட்டை  கண்காணியுங்கள், பழுதான பாலம் பராமரியுங்கள், கோயில் பேணுங்கள், கடவுள் சிலை காவல் செய்யுங்கள், தேங்கிக் கிடக்கும் வழக்குகளில் தீர்ப்பெழுதுங்கள்! அரசு என் … Continue reading →

This gallery contains 1 photo.

மாக்கடல் யாவும் பாலை ஆயின இமையம் சரிந்து சரளையாய்க் குவிந்தது கங்கை முதலாம் நதிகள் வறண்டன காயல் ஏரி கிணறெலாம்  தூர்ந்தன தமிழ்த்தாய் ஆனவள் முழங்கால் மடக்கி மண்டியிட் டமர்ந்து கொடுவாள் செருகித் தற்கொலைப் பட்டாள்

This gallery contains 1 photo.

மது வேண்டி எவனிடமும் இரந்தேனில்லை எவள் நிதம்ப வாசனைக்கும் விரைந்தேனில்லை கூலிக்காய் எவரையும் நான் புகழ்ந்தேனில்லை சலுகைக்காய் குய்யமெதும் தாங்கவில்லை முன்னுரைக்கும் மதிப்புரைக்கும் அலைந்தேனில்லை தமிழ்த்துறையின் தாழ்வாரம் உருண்டேனில்லை பதிப்பாளர்முன் குனிந்து நின்றேனில்லை விருதுக்காய் பரிசுக்காய் நடந்தேனில்லை சுயசாதி இருக்கைக்காய் நச்சவில்லை சவத்துக்குத் தேசக்கொடி உவந்தேனில்லை எவர்காலும் நக்குவதெம் தமிழும் இல்லை .

This gallery contains 1 photo.

எனவே சற்றே இரக்கமுடையவராய் இரும்! பழிபாவம் அஞ்சும், ஆண்டவனையும் அறத்தையும் எண்ணும்! கலப்படத்தில் ஊழலில் ஊழியத்தில் மலையில் காட்டில் மணலில் கனிமத்தில்  சாராயத்தில் வைத்தியத்தில் கல்வியில் தரகில் அடித்து மாற்றியது போதுமென்று ஆறு மனமே! சற்றே தேறு மனமே!   கண்மணிகாள்! உடன் பிறப்புகளே! இனமானச் சொந்தங்களே! ஒன்றை நீ நெஞ்சில் நிறுத்து!   பத்தாயிரம் … Continue reading →

This gallery contains 1 photo.

அசரீரி (நாஞ்சில் நாடன்) சாவகம், புட்பகம், இமய வரம்பு எல்லாம் கடந்த எம் தாதையர் முது சொம் வேலி இல்லை, காவல் இல்லை பயிர்கள் இல்லை, விளைச்சலும் இல்லை நெருஞ்சி, அருகு, எருக்கு, குருக்கு கள்ளி, காரை, பாதாள மூலி பல்கிப் படர்ந்தன நாகம் ஊர்ந்தது, சேரை விரைந்தது அரணை, ஓணான், எலிகள் ஓடின அவயான் … Continue reading →