அங்கீகாரம் மூலம் எழுத்தாளன் உருவாவதில்லை. ஆனால் எழுத்தாளன் திரும்ப எதிர்பார்க்கக்கூடிய ஒன்றே ஒன்று அங்கீகாரம் மட்டுமே.
’எழுத்து என்பது எனக்கு தவம் அல்ல; வேள்வி அல்ல; பிரசவ வேதனை அல்ல;
ஆத்ம சோதனையோ, சத்திய சோதனையோ அல்ல; பணம் சம்பாதிக்கும் முயற்சி அல்ல: பேரும் புகழும் தேடும் மார்க்கம் அல்ல; வாழ்க்கையை புரிந்துகொள்ளும் முயற்சி; என் சுயத்தை தேடும் முயற்சி!’
எனது கருத்துக்களோடு எவரும் உடன்படலாம், மாறுபடலாம். ஆனால் அவை வாசிக்கவும் பரிசீலிக்கவும் விவாதிக்கவும் படவேண்டும் என்பது எனது எதிர்பார்ப்பு.
நாஞ்சில்நாடன் 
மாடு வளர்ப்பது என்பது பால் கறந்து விற்பது மட்டுமல்ல; ஒரு சகஜீவனின் ஆதரவு, தோழமை.
versus
நேர்நிரை = கூவிளம். It’s hard to crack.
கதை என்று பார்த்தால், நாஞ்சில் நாடனின் கதைகளின் முடிவில் இருக்கும் ஒரு நறுக்கு இல்லைதான். எனக்கென்னவோ அவர் உறவுகள் பற்றி மறைமுகமாகச் சொல்கிறாரோ என்ற எண்ணம் தான் உதித்தது. தன் தோழன் ஏன் அப்படி நடந்து கொண்டான் என்பதே கேள்வியாகிறது. விடை, உங்களுக்கு என்ன உதிக்கிறதோ அதுவே! ஆனால் ஒன்று நிச்சயம், கதாநாயகனைப் பாருங்கள், நெகிழச் செய்யும் வ்கையில் நடந்து கொள்கிறார், இவரிடம் பகை கொள்ளவும் ஒருவன் இருக்கிறானா, என்று நம்மை எண்ண வைக்கிறரோ என்னவோ! இன்னொரு முறை படித்து மறுமுயற்சி செய்கிறேன் புரிந்து கொள்ள. ஒரு உண்மையான அனுபவத்தைத் தந்துள்ளார்!
சாதி குறித்த கதை .
கங்காதரன் உயர் சாதியாகவும் பால்ராஜ் தாழ்த்தபட்ட சாதியாகவும் தான் காட்டபட்டிருக்கிறது.
அது அவர்களின் பெயர்களிலும், செய்யும் தொழில்களிலும் புலனாகிறது.
தாழ்ந்த குலத்தில் பிறந்த ஒருவன் தனக்கு சமமாக உட்கார்ந்திருப்பதை கங்காதரனால் தாங்கி கொள்ள முடியவில்லை .
பால்ராஜ் புத்தியில் உறைத்த விஷயம் எனக்கும் எட்டவில்லை.இதுதான் நவீன எழுத்தாயிருக்குமோ என்று கருதுகிறேன்.
பாண்டியன்ஜி
சாதி குறித்த கதை .
கங்காதரன் உயர் சாதியாகவும் பால்ராஜ் தாழ்த்தபட்ட சாதியாகவும் தான் காட்டபட்டிருக்கிறது.
அது அவர்களின் பெயர்களிலும், செய்யும் தொழில்களிலும் புலனாகிறது.
தாழ்ந்த குலத்தில் பிறந்த ஒருவன் தனக்கு சமமாக உட்கார்ந்திருப்பதை கங்காதரனால் தாங்கி கொள்ள முடியவில்லை .
எனக்கு இது ஒரு தீண்டாமை பற்றிய கதையாகவே படுகிறது பால்ய நண்பனை பார்க்கும்போது பால்ராஜுக்கு தெரியாத அந்த ஜாதி அவன் நண்பனுக்கு மட்டும் தெரிகிறது